In de periode dat ik (even) zonder werk zat, kon ik dankzij Bernard Verstraete stukken schrijven voor AUTOnews en deed ik maandelijks een ‘wat is er geworden van’ met rijders die een beetje uit de actualiteit waren verdwenen. Veel eerder deed ik gelijkaardige interviews voor het onvolprezen Auto & Sport. Omdat de lijst met Belgische rijders wat uitgeput geraakte, lieten we ook steeds meer buitenlandse vedetten aan het woord. Als toerwagenspecialist ging mijn voorkeur hierbij uit naar namen die gelinkt waren aan de succesjaren van de 24 Uren van Spa. Win Percy was er zo ééntje. Het was in 1990 in het voorprogramma van de Australische Grand Prix dat ik voor deze Privé de vragen stelde aan de snelste/vriendelijkste coureur die ik ooit heb gekend.
In 2003 werd de nu 81-jarige Winston Percy het slachtoffer van een foutgelopen ingreep aan de rug – hij maakte tijdens het tuinieren een verkeerde beweging en werd in allerijl geopereerd – waardoor hij een hele tijd gekluisterd zat aan een rolstoel. Hij vocht terug, kreeg hulp van heel wat vrienden – waaronder ex-TWR-teammaat Martin Brundle – geraakte er bovenop en leidt nu, samen met eeuwig trouwe Rosemary, een rustig leventje onder de Spaanse zon.
