Dijon 2017, VW Fun Cup by Kronos Events. Voor de rit van en naar het Circuit van Dijon had ik een stapeltje cd’s meegenomen, kwestie van de zes uur durende trip wat aangenamer te maken. Onbewust zat er ééntje van Faithless in de speler en toen nummer 6 begon, waren mijn gedachten bij Peter Baert. ‘We come 1’ had hij immers gebruikt als achtergrondmuziek bij een compilatie die hij voor Kronos Racing over het seizoen van het Peugeot Bastos Team in 2001 had gemonteerd.
Ik ben gedurende de rit blijven denken aan wat wij allemaal samen hebben beleefd en wat hij heeft betekend voor de Belgische en in het bijzonder Vlaamse autosport. Ik kan enkel besluiten dat het voor mij een eer was dat ik Peter hierbij vaak hebben kunnen helpen. Met ook heel veel leute. Want zijn glimlach en enthousiasme werkten aanstekelijk.
1994 was het, denk ik, toen ik Peter voor het eerst ontmoette. In Jarama. Wij waren door Renault – met dank aan Karl Schuybroek – uitgenodigd voor de finales van de Renault Clio Cup. Peter werkte nog voor VTM en ik was journalist voor “de Gazet”. Tot dan wist ik enkel dat hij, samen met Dany Verstraeten en Daisy Van Cauwenbergh, met een BMW M3 Boxy’s had deelgenomen aan de 24 Uren van Zolder. Daar kreeg hij blijkbaar de microbe te pakken. Tijdens de rit in de autobus die ons van het hotel naar het circuit bracht ontdekte ik echter meer dan een BV die wou gaan “koersen”.
1997. Dat jaar greep Peter naast een zekere vijfde plaats in de 24 Uren van Francorchamps. Jawel! Hij vormde toen, samen met de betreurde Philip Verellen, het duo voor de rechtstreekse F1-verslaggeving op VTM Kanaal 2. Omdat de 24 Uren samenvielen met de GP op Hockenheim had hij het plan opgevat om zowel de etmaalrace te rijden als aanwezig te tekenen in Duitsland. Toen chef sport Dirk Abrams dat vernam, kreeg hij het verbod om te racen in de 24 Uren, omdat men van oordeel was dat het risico te groot was dat hij niet tijdig in de commentaarcabine zou geraken. Dat jaar beleefden Koen en Kris Wauters hun debuut in de 24 Uren en omdat Peter als een “racende BV” werd beschouwd, kreeg ik van toenmalig chef sport Jan Segers (nu Het Laatste Nieuws) de opdracht om de drie BV’s op de voet te volgen en hierover te berichten in Gazet van Antwerpen. Toen ik hem informeerde dat Peter niét mocht rijden, moest ik hierover toch een stuk brengen. Onder de kop “Peter Baert mag niet racen” mocht Dirk Abrams het aan de lezers van Gazet van Antwerpen uitleggen. Pittig detail: Philip koppelde wel zijn job van co-commentator aan een deelname in Spa (met een Juma BMW) en… hij geraakte op zondag bijna niet in Hockenheim! Oh, ja, Paul Simons, Yves Olivier en Dirk Schoysman – die Peter verving – brachten de Mégane in vijfde stelling over de eindmeet!
2000. Ik had ondertussen de journalistiek verruild voor RACB, maar stapte eind ’99 over naar Kronos Racing om me er te ontfermen over de organisatie van de Mazda MX5 Trophy. Peter had de MX5 getest en laten verstaan dat hij graag wou deelnemen… Ik kreeg het gefikst om hem samen met partner-in-crime Paul Simons een MX5 te laten bemannen, in ruil voor het brengen van reportages in Pitstop TV. Het seizoen was van korte duur, want ik herinner mij dat de MX5 tijdens één van de races tot schroot werd herleid. Peter respecteerde evenwel ons akkoord en de MX5 Trophy was tot en met de finale te zien op Pitstop TV. Professioneel.
2001-2002: Alle betrokken partijen – Peugeot, VTM, of beter Kanaal 2, op kop, en RTBF – ijverden voor de fameuze tv-pool, om via reclamebudgetten en dito spots het coveren van het WRC mogelijk te maken. Peter zat op de eerste rij in die gesprekken. Ik schoof mee aan tafel voor Peugeot en ik herinner mij dat hij het moeilijk had met het gedrag van bepaalde Franstalige collega’s. Ook later kon hij zich vreselijk opwinden over zulke wantoestanden, omdat hij zich weer eens genaaid voelde. Want Peter, die was ook té eerlijk voor het wereldje van gehaaide praatjesmakers…
Hoewel Thiry-Prévot in de 206 Bastos verstek gaven voor de RAC, ging ik ter voorbereiding van het seizoen 2003 naar Wales. Ik liep Peter in Cardiff tegen het lijf en nodigde hem uit om samen iets te eten. “Mag mijn vriendin meekomen,” was het antwoord. Ik maakte kennis met Linda en het werd een zeer gezellige avond, met heel veel plaagstootjes – “ah, je bent van de Lim-burg”, of “Antwerpen, bestaat dat nog” – en lachsalvo’s, eigen aan Linda! Zij was de zon die eindelijk in zijn leven scheen, dat tot dan niet over rozen was gelopen, maar waarover ik hem nooit hoorde jammeren.
2003. In het kader van de campagne van Bruno Thiry met de 206 Bastos in het ERC nodigden wij voor elke rally journalisten uit. Omdat Peter gretig gebruikmaakte van de door Chris Courteyn aangeleverde beelden, kon hij mee naar de Elpa Rally. Kwestie van een rally “live” te beleven. Tijdens de rit naar één of andere KP kreeg ik telefoon van… Michel Jodogne, met wie ik toen onderhandelde over een terugkeer naar RACB. Peter zat achter het stuur van de huurauto en ik kon moeilijk… niks zeggen tegen Jodogne. Dus hij had een scoop voor de uitstekende Pitstop TV-webstek, maar eerlijkheidshalve zweeg hij in alle talen tot aan het officialiseren van de transfer. Peter was een échte journalist.
Trouwens, het is ook uit die tijd dat mijn ietwat grijsgedraaid rijmpje “Peter Baert en dan nog een stukske taart” dateert. Het werd volgens mij ooit gelanceerd door mijn goede vriend en ex-collega Jacky “Bastos” Andrzejewski.
“Via RACB werd ik press officer van de Belgian Grand Prix. Peter trok mij mee naar de pitlane. “Tja, dat was dan een pitlane,” haalde ik mijn schouders op, toen Peter mij vroeg wat ik ervan vond. “Allez, Koen, da’s wel de Formule 1!” Ja, hij was nog enthousiast als een jong veulen dat ronddartelde in het walhalla van de F1”
2007. Via RACB werd ik press officer van de Belgian Grand Prix. Ik had een pasje “all areas”. Dat ik het “recht” genoot om van dichtbij naar een Ferrari of McLaren te kijken deed mij niks. Maar Peter trok mij mee naar de pitlane. “Tja, dat was dan een pitlane,” haalde ik mijn schouders op, toen Peter mij vroeg wat ik ervan vond. “Allez, Koen, da’s wel de Formule 1!” Ja, hij was nog enthousiast als een jong veulen dat ronddartelde in het walhalla van de F1.
2010. Na mijn vertrek bij RACB was hij één van de eersten die mij werk aanbood. Hij stuurde mij met cameraman Dirk Evens naar Dijon voor het inblikken van een reportage over de Endurance Bikers. Ik ontdekte de wereld van de snelheidsmotoren en omdat hij tevreden was over mijn debuut, werd ik opnieuw in Francorchamps verwacht.
2011-2013: Peter werkte voor Eurosport in het IRC. Aangezien ik voor Honda JAS Motorsport de belangen behartigde van de Customers die met een Civic Type R deelnamen aan het 2WD-kampioenschap, kruisten onze wegen opnieuw. Aan de gate van één van onze vluchten die we namen, of in het wagenpark in Zlin, Ponta Delgada of Sibiu. Ik koppelde mijn werk bij Honda/JAS met die van “press officer” voor BRCC en, toen nog, BE Trophy. Voor het capteren en monteren bedankte hij vriendelijk, maar al die tijd klonk wél de bekende voice over bij de Vlaamse versies van de reportages van BRCC en later VW Fun Cup. Toen Honda Racing bekendmaakte dat zij zouden terugkeren naar het WTCC vroeg Peter mij als “guest” in de kleine studio van Pitstop TV bij Exqi in Lint. Hij stelde pertinente vragen en had het interview goed voorbereid, maar als ik op bepaalde zaken liever niet dieper inging, ging de camera af. Professioneel. In Lint werd er voor en na de opname heel wat afgelachen. Linda was er steeds bij en uiteraard werd de lunch afgesloten met…ja, een stukske taart!
2014. Peter was commentator voor het WTCC en van het thuisfront vernam ik nadien dat hij het niet kon laten om het te hebben over “de Belgische press officer van Honda Racing” als ik weer eens even in beeld kwam in de box van JAS, tijdens de kwalificaties of de races. Veel achtergrondinformatie en het commentaar niet beperken tot “en nog steeds aan de leiding…”, dat was zijn stijl.
Alles was voorzien om beelden van TCR Benelux aan te leveren voor Pitstop TV via Telenet Play Sports. Wij hadden hierover een aangename lunch in de Spork. Hij deed daar zijn verhaal over de ziekte die hem trof, het moeizame herstel en dat hij opnieuw mocht gaan joggen. Peter was weer helemaal back. Tijdens de voorstelling van het RACB National Team zag ik hem voor de laatste keer en hadden we het, uiteraard, over de TCR Benelux. Die zaterdagochtend 30 april 2016 las ik dan plots een onheilspellend bericht op de Facebook-pagina van Eric Dupain…
Philip Verellen en Marc Martens kregen hierboven goed gezelschap. Peter zal het ondertussen met hen wel eens gehad hebben over de opgang en de teloorgang van de Belcar Original…
We zullen The Voice of Pitstop TV niet vlug vergeten.