Tja. Ook Mike leerde ik kennen via Excelsior. Een mooi-prater die altijd in tweedelig pak in het Castrol Clubhouse binnenviel en het had over een fabrieks-Dolomite. Zonder ooit echt te racen. En op een gegeven ogenblik zagen we hem in Zolder op de parking foldertjes onder de ruitenwissers steken met reclame voor een slipschool. Toen de naam Jesco viel, zette mijn broer een schets op papier van hoe hij het logo zag van de… slipschool. Als ik, komende van de Rupel-tunnel, voorbij de gebouwen van Jesco rijd en niet kan ontsnappen aan het in het oogspringende logo, moet ik altijd denken aan mijn broer-de-tekenaar. Bijpraten (lees bij-lachen) met ‘de Mike’ doe ik bijna wekelijks. Aan een goei tafel, vaak samen met Luc ‘Joe’ Aerts. Eigenlijk zijn die trio’s een mini-versie van de vergaderingen van weleer bij, jawel, Excelsior.
